احراز هویت با ارتعاش‌سنج لیزری قلب
احراز هویت با ارتعاش‌سنج لیزری قلب روش جدیدی است که می‌تواند برای احراز هویت از راه دور قلب مورد استفاده قرار گیرد. هر انسان مانند عنبیه یا اثر انگشت منحصربه‌فرد است و می‌توان از آن برای تشخیص افراد از یکدیگر استفاده کرد. پنتاگون به تازگی سیستمی توسعه داده است که می‌تواند با استفاده از پایش ضربان قلب افراد را حتی از راه دور احراز هویت نماید.
این تکنولوژی که فرماندهی وزارت دفاع ایالات متحده آن را جتسون (Jetson) نام‌گذاری کرده است می تواند لرزش‌های سطحی را با پایش حرکات ایجاد شده توسط ضربان قلب بر روی پوست تشخیص می دهد. طبق گزارش موسسه فناوری ماساچوست (MIT) این سیستم قادر است از فاصله 200 متری قابل استفاده باشد؛
اگر چه با استفاده از لیزرهای LDV قوی‌تر، این سیستم می‌تواند از فواصلی به مراتب بیشتر نیز افراد را احراز هویت نماید. یکی از افسران بخش مبارزه با تروریسم پنتاگون اظهار نظرهایی درباره احتمال کارکرد این سیستم فواصل بسیار دورتر نیز کرده است و تلحویحا به امکان احراز هویت افراد حتی از فضا نیز اشاره کرده است.
مزیت احراز هویت با ارتعاش‌سنج لیزری قلب
مزیت این روش این است که بر خلاف برخی از روش‌های مرسوم احراز هویت بیوتریک مانند تشخیص چهره امکان تغییر یا مخفی کردن آن وجود ندارد چرا که الگوی ضربان قلب ثابت است و فرد نمی‌تواند آن را با اراده خود دستکاری کند. از سویی این روش از راه دور بوده و نسبت به روش‌های تماسی (مانند اسکن اثر انگشت) یا روش‌های کوتاه برد (مانند اسکن عنبیه و چهره) متمایز است.
البته اگر چه این سیستم به عنوان جدیدترین روش تشخیص هویت شناخته می‌شود و مزایایی قابل توجه‌ای نسبت به روش‌های پیشین دارد اما با محدودیت‌هایی نیز همراه است؛ از جمله آن‌که جتسون تنها توانایی تشخیص فرد با لباس معمولی مانند پیراهن را دارد و درصورتی که سوژه لباس ضخیمی مانند کاپشن بر تن داشته باشد با مشکل مواجه می‌شود.
همچنین برای پایش سوژه و رسیدن به جواب نیاز به حداقل 30 ثانیه زمان دارد در نتیجه تنها اگر فرد نشسته باشد یا برای این مدت ثابت ایستاده باشد قادر به تشخیص هویت فرد است. اما در صورتی که این شرایط فراهم باشد دقت سیستم بالای 95 درصد خواهد بود.
بیشتر بخوانید: تفاوت احراز هویت با مجوزدهی
کاربردهای احراز هویت با ارتعاش‌سنج لیزری
اگر چه در حال حاضر این سیستم برای کاربرد نظامی در حال توسعه است؛ اما می‌تواند کاربردهای بسیار مفیدی در زمینه‌های دیگر مانند پزشکی نیز داشته باشد. از جمله آن‌که امکان پایش ضربان قلب بیمار به صورت دقیق و بدون نیاز به دستگاه تماسی برای پزشکان به وجود خواهد آمد.
پیش از این نیز روشی مشابه برای احراز هویت توسط دانشمندان دانشگاه بوفالو در نیویورک کشف شده بود که کاربرد اصلی آن برای قفل گشایی تلفن‌های همراه و احراز هویت فرد در فرودگاه‌ها مطرح شده بود. این سیستم که با سنجش امواج داپلر سطح پایین، ضربان قلب را اندازه‌گیری می‌کرد می‌توانست در طول مدت کارکرد فرد با تلفن همراه او را پایش کرده و در حقیقت احراز هویت پیوسته را امکان پذیر کند. این سیستم نسبت به جیسون اگر چه تنها 8 ثانیه زمان برای تشخیص نیاز دارد اما قادر به احراز هویت فرد حداکثر در فاصله 30 متری بود.
سیر تحقیقات و توسعه محصولات در زمینه احراز هویت با استفاده از الگوی ضربان قلب حاکی از اهمیت و دقت این روش بین شیوه‌های بیومتریک است. لذا شاید دور از ذهن نباشد در آینده نزدیک این فناوری جای تشخیص فناوری تشخیص چهره را بگیرد.
